کازدین و همکارانش در سال 1983 یک وسیله اندازه گیری برای سنجش ناامیدی کودکان ساختند.
در سال 1986 کازدین با دو نفر دیگر از همکاران خود نتیجه پژوهش های خود را با مقیاس مذکور که در یک گروه 262 نفری کودکان 13-6 ساله بستری در بیمارستان انجام شده بود انتشار دادند. مقیاس نا امیدی کودکان دارای  17جمله است که کودکان باید بعد از خواندن هر جمله ، نظر خود را با گذاشتن حرف ص (صحیح) یا غ (غلط) در جلوی آن مشخص کنند. حداکثر نمره که نا امیدی شدید را می رساند 17 است.

ضریب پایائی از طریق باز آزمائی در فاصله 6 هفته 52% به دست آمد. ضریب آلفا 97% و ضریب پایائی  با روش اسپیرمن براون ( همبستگی دو نیمه )، 96% گزارش شده است.