مقیاس آزمون پذیرش اجتماعی توسط مارلو و کراون به منظور سنجش میزان پذیرش اجتماعی افراد ساخته شد. گروهی از انسانها همیشه مطابق با نظرات و اعتقادات خود صحبت می‌کنند. اگر از آنها در مورد موضوعی سؤال شود با صداقت به سؤالات پاسخ می‌دهند، در عقاید خود ثابت قدم هستند و تحت هر شرایطی پاسخ یکسان به سوالات می‌دهند، حتی اگر پاسخ‌های آنها طرد اجتماعی به دنبال داشته باشد. گروهی دیگر طوری حرف می‌زنند که مورد تایید دیگران قرار بگیرند. اگر از آنها در مورد موضوعی سؤالی شود طوری پاسخ می‌دهند که فکر می‌کنند دیگران دوست دارند آن طور پاسخ داده شود، سعی می‌کنند با قواعد و هنجارهای اجتماعی سازگاری نشان دهند و از طرد اجتماعی در امان بمانند. حرف زدن و رفتار کردن مطابق انتظارات دیگران را پذیرش اجتماعی می‌نامند. بنابراین پذیرش اجتماعی همانند یک پیوستاری است که در یک انتهای آن پذیرش اجتماعی خیلی بالا، یعنی افرادی قرار دارند که نظرات و تجربیات خود را در مصاحبه‌ها، برای پاسخگویی به سئوالات تغییر شکل می‌دهند و در انتهای دیگر پذیرش اجتماعی پائین، یعنی افرادی را شامل می‌شود که به هیچ وجه نظرات و تجربیات خود را تغییر شکل نمی‌دهند. طبیعی است که اکثریت انسانها در حد وسط پیوستار قرار دارند. مقیاس پذیرش اجتماعی مارلو- کراون یکی از معتبرترین مقیاس‌های سنجش پذیرش اجتماعی است(جانسون و فردریچ،۲۰۰۳).
مارلو وکراون ضریب همسانی درونی پرسشنامه پذیرش اجتماعی را ۰/۸۸ و پایایی حاصل از روش بازآزمایی آن را ۰/۸۹ گزارش کرده اند. ثمری و لعلی فاز (۱۳۸۴) ضریب پایایی حاصل از آلفای کرونباخ این آزمون را ۰/۷۴ گزارش کرده اند. در تحقیق شرف الدین ( ۱۳۸۹ ) برای تعیین پایایی مقیاس این پرسشنامه نیز از دو روش آلفای کرونباخ و روش دو نیمه کردن مقیاس استفاده شده است که به ترتیب برابر ۰/۷۰ و ۰/۶۷ مى‌باشد و بیانگر ضرایب قابل قبول می باشد. در پژوهش ثمرى ولعلى فاز (۱۳۸۴) اعتبار و روایی این مقیاس با سایر ابزارهاى روانشناختى که براى اندازه گیرى پذیرش اجتماعى طراحى شده است همبستگى بالا و قابل قبول نشان داد، همچنین همبستگی مثبت معنادار مقیاس پذیرش اجتماعی با خود ارزیابی‌های مساعد مانند شادکامی، رضایت از زندگی و اخلاقیت در پژوهش های ثمری و لعلی(۱۳۸۴) حاکی از اعتبار همزمان این مقیاس است.