قلدری پدیده رایجی است. احتمالا بسیاری از ما تجربه قلدری در مدرسه را داشته‌ایم، مثلا چند کودک قلدر که تلاش کرده‌اند خوراکی‌ را به‌زور از چنگ ما دربیاورند. قلدری به اشکال مختلف، در مکان‌های مختلف و برای تمام گروه‌های سنی رخ می‌دهد. بااین‌حال، این پدیده بیشتر در بین کودکان و نوجوانان رایج است. قلدری یعنی کلام و رفتار پرخاشگرانه‌ تکرارشونده‌ فردی با دیگری. معمولا قلدری در مدارس رایج‌تر است. بااین‌حال، ممکن است در محل کار، فضای مجازی و حتی خانه نیز رخ دهد. مهم‌ترین ویژگی قلدری که آن را با سایر رفتارهای خشونت‌آمیز متمایز می‌کند، تناوب و تکرار آن است. این پرسشنامه دارای 36 گویه بوده و هدف آن سنجش رفتار خاص قلدری یا قربانی شدن رشد یافته در گروه نوجوانان همسال از ابعاد مختلف (قلدری کلامی، قلدری اجتماعی، قلدری فیزیکی، قربانی شدن کلامی، قربانی شدن اجتماعی، قربانی شدن فیزیکی) می باشد (پارادا، 2000).

فینگر، آرمراد، و ترنر (2007)، به رواسازی این پرسشنامه در دانش آموزان ابتدایی پرداختند که برای این کار از تحلیل عاملی تأییدی استفاده کردند. شاخصهای تحلیل عاملی حاکی از برازش این مدل (شش مؤلفه) از مؤلفه ها برای دانشآموزان ابتدایی بوده است. همچنین مارش و همکاران (2001) به اعتباریابی این پرسشنامه در سه زمان (قبل از شروع سال تحصیلی، پایان ترم دوم، پایان ترم چهارم) پرداختند که نتایج حاصل از تحلیل عاملی تأییدی و اکتشافی، تأیید مدل پارادا در سال 2000 می باشد و آلفای همسانی درونی (در مقطع زمانی) به دست آمده برای مؤلفه ها نیز اینگونه به دست آمده است: قلدری کلامی (92/0 ،90/0 ،89/0)، قلدری اجتماعی (82/0، 86/0، 90/0)، قلدری فیزیکی (85/0، 87/0، 90/0)، قربانی شدن کلامی (92/0، 92/0، 93/0)، قربانی شدن کلامی (92/0، 92/0، 93/0)، قربانی شدن اجتماعی(87/0، 91/0، 92/0)، قربانی شدن فیزیکی (89/0، 89/0، 92/0).