مقیاس استرس ادراک شده (PSS) توسط کوهن (۱۹۸۳) به منظور ارزیابی میزانی که فرد موقعیت‌های زندگی را استرس‌زا ارزیابی می‌کند، طراحی شده است. گویه‌های آن به منظور تعیین این نکته است که پاسخ‌دهندگان تا چه حد زندگی خود را غیرقابل پیش‌بینی، غیرقابل کنترل و فشارآور می‌بیند مشخص شده است که این سه مورد مؤلفه‌های محوری تجربه استرس هستند (آوریل، ۱۹۷۳، لازاروس، ۱۹۶۶). این مقیاس شامل تعدادی از سؤالات مستقیم در مورد سطوح استرس ادراک شده است. این مقیاس به منظور استفاده در نمونه‌هایی با حداقل تحصیلات دیپلم طراحی شده است. این گویه‌ها به سادگی قابل درک هستند و گزینه‌های پاسخ به سادگی انتخاب می‌شوند. علاوه بر این گویه‌ها ماهیت کلی دارند و از این رو نسبتاً خالی از مفاهیم خاص مربوط به زیر گروه‌های جمعیتی هستند مقیاس اصلی شامل ۱۴ گویه است و نسخه‌های ۴ گویه‌ای و ۱۰ گویه‌ای نیز معتبر هستند. این مقیاس مربوط به ارزیابی موقعیت‌های خاص نیست و به عدم رویدادها، شرایط فعلی، استرس ناشی از رویدادهای زندگی دوستان و خویشاوندان و به انتظاراتی در مورد رویدادهای آینده حساس است. مقیاس اقتصادی است که در چند دقیقه اجرا می‌شود و به سادگی نمره‌گذاری می‌شود. 

از آنجا که سطوح استرس ادراک شده باید با مسائل روزمره، رویدادهای مهم و تغییر در منابع انطباقی تحت تأثیر قرار گیرد، انتظار می‌رود اعتبار پیش‌بینی و پایایی آن به سرعت بعد از ۴ تا ۸ هفته افت کند. کوهن، کاماراک و مرملستین (۱۹۸۳) پایایی آزمون ـ بازآزمون این مقیاس را معادل ۸۵/۰ محاسبه کرده‌اند. همسانی درونی این آزمون از ۸۴/۰ تا ۸۶/۰ محاسبه شده است. روایی هم‌زمان این آزمون با مقایسه آن با دو مقیاس استاندارد تعیین شده است: نسخه تجدیدنظر شده مقیاس رویدادهای زندگی دانشجویان (SCLES) (کوهن و همکاران، ۱۹۸۳) و مقیاس مرکز مطالعات اپیدمولوژی افسردگی (CES-D). این مقیاس مستقلاً با دو مقیاس فوق در اندازه‌گیری و پیش‌بینی رویدادهای زندگی بهتر عمل می‌کرد (کوهن، ۱۹۸۶). در پژوهش مینمورا و گریفث (۲۰۰۴)، ضریب آلفای کرونباخ عامل اول ۷۳/۰ و عامل دوم ۸۵/۰ بود. ضریب همسانی گویه‌های این پرسشنامه در پژوهش امین یزدی (۱۳۷۷) برابر با ۸۱/۰ محاسبه شد.