مقیاس تعادل عاطفه توسط بردبرن در سال (۱۹۶۹) ساخته شده است. این مقیاس، بهزیستی روان‌شناختی بردبرن نیز نامیده می‌شود ولی تعادل عاطفه مصطلح‌تر است. این مقیاس شامل دو مؤلفه است: مؤلفه عاطفه مثبت و عاطفه منفی. هر مؤلفه ۵ گویه دارد. از آزمودنی‌ها پرسیده می‌شود ه آیا طی چند هفته گذشته هیجان‌های خاصی را احساس کرده‌اند. شرکت‌کنندگان به صورت «بلی» یا «خیر» به عبارت پاسخ می‌دهند. این پرسشنامه بر اساس نظریه بردبرن در زمینه بهزیستی فاعلی بر اساس مفهوم «شادکامی» طراحی شده است. شادکامی به عنوان مزیت برخورداری از عاطفه مثبت به جای عاطفه منفی تعریف می‌شود که از طریق این پرسشنامه یعنی کم کردن نمرات عاطفه منفی از نمرات عاطفه مثبت به دست می‌آید (کوزما و استونز، ۱۹۸۰).

کمپن (۱۹۹۲)، در پژوهش خود این پرسشنامه را روی ۳۵۴ نفر از افراد مسن اجرا کرد. نتایج او حاکی از آن بود که نمره میانگین برای عاطفه مثبت ۳ و برای عاطفه منفی ۱/۱ بود. در‌حالی‌که این میانگین در پژوهش استاجی و کاتز (۱۹۹۱) روی نمونه‌ای شامل افراد ۶۵ سال به بالا به ترتیب ۲/۳ و ۸/۰ بود. آلفای کرونباخ گزارش شده توسط کمپن به ترتیب ۵۹/۰ و ۷۳/۰ بود. بین عاطفه مثبت و منفی نیز همبستگی وجود داشت (۰۱/۰P> و ۲۵/۰-). ضریب پایایی در فاصله زمانی ۸ هفته‌ای نیز به ترتیب ۶۶/۰ و ۶۷/۰ گزارش شد. روایی همگرایی این پرسشنامه همبستگی بازآزمایی در حد رضایت‌بخشی گزارش شده است. (برادبرن، ۱۹۶۹؛ هاردینگ، ۱۹۸۲؛ لویی، مک کالام و جوزف، ۲۰۰۰)، اما همسانی درونی کم‌تر رضایت بخش بوده است. در مطالعه اصلی بردبرن (۱۹۶۹)، همبستگی‌های بین گویه‌ها از ۱۹/۰ تا ۷۵/۰ برای عاطفه و ۳۸/۰ تا ۷۲/۰ برای عاطفه منفی گزارش شده است. در تحلیلی که از ۳۸ منطقه به دست آمده است همبستگی‌های بین گویه‌ها بین ۲۹/۰ و ۷۳/۰ برای عاطفه مثبت بین ۴۱/۰ تا ۶۰/۰ برای عاطفه منفی بوده است (مکینتاش، ۱۹۹۸). لویس و همکاران (۲۰۰۰)، ضریب آلفا برای عاطفه مثبت را ۶۷/۰ و برای زیر مقیاس عاطفه منفی ۵۰/۰ گزارش کردند. در پژوهش گاتریز، جیمنز، هرناندز و پانته (۲۰۰۵)، ارزش‌های kR20 (کودر و ریچاردسون، ۱۹۷۳) برای عاطفه مثبت و منفی به ترتیب ۵۵/۰ و ۵۶/۰ بود. ون شارو کروجیتباش (۱۹۹۵)، ضریب همسانی درونی ۳۶/۰ و ۶۴/۰ را در نمونه‌های بزرگسالان کشورهای اروپای غربی گزارش کرده‌اند. ارزیابی آلفای کرونباخ روی ۴۵۲ بزرگسال کانادایی سنین ۵۴ تا ۸۷ نیز ضریب آلفا برای عاطفه مثبت (۶۲/۰) و عاطفه منفی (۶۲/۰) بود (میتلند، دیکسونژ، هالیشش و هرگوس، ۲۰۰۱). کیم و مولر در پژوهشی به بررسی کیفیت روان‌سنجی این پرسشنامه پرداختند. آن‌ها پرسشنامه را روی ۲۹۲ نفر افراد میانسال و مسن که به صورت مستقل زندگی می‌کردند اجرا کردند. آن‌ها نشان دادند که گویه‌های دو زیر مقیاس مشکل دارند، چرا که وقتی مجموع نمرات خام مورد تحلیل قرار گرفت ارتباط بین زیر مقیاس‌ها کمتر بود (۱۷/0-R)، که حاکی از وجود خطای ابعاد تصادفی و غیرتصادفی است که ارتباط بین آن دو را پنهان می‌کرد. 

نمره کلی «تعادل» به این صورت محاسبه می‌شود که نمرات زیر مقیاس عاطفه منفی از نمرات عاطفه مثبت کم می‌شود. دامنه نمرات کل مقیاس از ۵- (کمترین تعادل عاطفه) تا ۵ (بیشترین تعادل عاطفه) می‌باشد. دامنه نمرات هر زیر مقیاس ۰ تا ۵ می‌باشد نمره‌های این مقیاس به سادگی با جمع زدن پاسخ‌های گویه‌های دو زیر مقیاس آن به صورت یک نمره کل محاسبه می‌شود.