پرسشنامه احساس مثبت به همسر توسط دکتر اُلیری و همکاران او در دانشگاه‌های نیویورک طراحی شده است تا دگرگونی‌های احساسات مردان و زنان نسبت به همسرانشان را در جریان زندگی مشترک اندازه بگیرند. این آزمون یک پرسشنامه ۱۷ گویه‌ای است که برای ارزیابی عواطف مثبت یا عشق به همسر در سال ۱۹۷۵ در کلینیک زوج‌درمانی دانشگاه ایالتی نیویورک ساخته شده است. این پرسشنامه در دو بخش ۸ و ۹ سؤالی طراحی شده است. در بخش اول که شامل ۸ گویه است از آزمودنی خواسته می‌شود احساس کلی خود نسبت به همسرش را در طول چند ماه گذشته در طیفی هفت درجه‌ای از ۱ (برای احساس شدیداً منفی) تا ۷ (برای احساس شدیداً مثبت) مشخص کند. در بخش ۹ گویه‌ای آزمودنی بر پایه احساس کلی خود نسبت به هر عبارت گزینه مورد نظر خود را انتخاب می‌کند.

پایایی این مقیاس از طریق بازآزمایی با فاصله ۱ تا ۳ هفته برابر با ۹۴/۰ گزارش شده است. این پرسشنامه با توجه به همبستگی معنادار آن با آزمون سازگاری زناشویی، پرسشنامه افسردگی بک از روایی هم‌زمان خوبی برخوردار است (توکونیز و الیری، ۱۹۸۱). مظاهری و پوراعتماد (۱۳۸۰) این پرسشنامه را ترجمه کردند و همسانی درونی پرسشنامه را ۸۹/۰ گزارش کرند. این پرسشنامه با توجه به همبستگی معنادار آن با آزمون سازگاری زناشویی، مقیاس ارتباط ناوران، پرسشنامه افسردگی بک، از روایی هم‌زمان بسیار خوبی برخوردار است. بعلاوه مشخص شد نسبت به تغییراتی که در طی زوج درمانی اتفاق می‌افتد، حساس است (ثنایی، ۱۳۷۹).

احساس کلی خود نسبت به همسرتان را در طول چند ماه گذشته روی طیف ۱ تا ۷ مشخص کنید. 

- لطفاً به هر ۸ سؤال اول با انتخاب بهترین نمره‌ای که نشان‌دهنده احساس کلی شما در چند ماه گذشته است، پاسخ دهید.

- لطفاً به خاطر داشته باشید که مبنای پاسخ‌های شما به سوال های ۹ تا ۱۷ همان احساس کلی شما نسبت به همسرتان در چند ماه گذشته است.