این فهرست برای اولین بار توسط آرگیل و لو در سال ۱۹۸۹ ساخته شد (به نقل از کار، ۲۰۰۴). آرگیل پس از رایزنی با بک، بر آن شد تا جملات فهرست افسردگی بک را معکوس کند و به این ترتیب ۲۱ گویه تهیه کرد، سپس ۱۱ گویه به آن اضافه کرد تا سایر جنبه‌های شادکامی را نیز در برگیرد. سرانجام فهرست ۳۲ گویه‌ای را روی ۸ دانشجو اجرا کرد و از آن‌ها خواست تا گزینه‌های را مرتب کنند و درباره اعتبار صوری آن هم قضاوت کنند، این امر باعث تغییر در برخی از گویه‌های آزمون و حذف سه گویه شد و در نتیجه فرم نهایی فهرست به ۲۹ گویه تقلیل یافت. بعد از چند سال، آرگیل (۲۰۰۱) آن را مورد تجدید نظر قرار داد. فرم تجدیدنظر شده نیز دارای ۲۹ گویه است و از آن به طور وسیعی در انگلستان استفاده می‌شود (کار، ۲۰۰۴).
آرگیل، مارتین و کراسلند (۱۹۸۹) ضریب آلفای ۹/۰ را در سال ۱۳۴۷ آزمودنی و فورنهام و بروینگ (۱۹۹۰) نیز ضریب آلفای ۹۸/۰ را برای ۱۰۱ آزمودنی و نور (۱۹۹۳) با فرم کوتاه‌تری آلفای کرونباخ ۸۴/۰ را با ۸۰ آزمودنی گزارش کردند. پژوهش‌های گوناگون گویای اعتبار بازآزمایی پرسشنامه در سطح قابل پذیرش هستند. به عنوان مثال، در برخی از بررسی‌ها اعتبار بازآزمایی ۸۱/۰ پس از ۴ ماه، ۶۷/۰ پس از ۵ ماه و ۵۳/۰ پس از ۶ ماه گزارش شده است. آرگیل و همکاران (۱۹۸۹) پایایی بازآزمایی آن را پس از ۷ هفته ۷۸/۰ گزارش کرده‌اند. همین پژوهشگران برای اعتباریابی هم‌زمان مقیاس شادکامی آکسفورد، با استفاده از قضاوت دوستان به ضریب ۴۳/۰ و برای اعتباریابی سازه آن، از همبسته کردن نمره شادکامی با نمره‌های عاطفه مثبت، خشنودی، عاطفه منفی به ضرایب ۳۲/۰، ۵۷/۰ و ۵۲/۰- دست یافته‌اند. والیانت (۱۹۹۳) نیز همبستگی ۶۴/۰ و ۴۹/۰ را میان درجه‌بندی دوستان از شادکامی و نمره فهرست شادکامی آکسفورد گزارش کرد و اعتبار این ابزار را پس از سه هفته با روش بازآزمایی ۸۳/۰ محاسبه کرد (آرگیل، ۲۰۰۱). در نخستین پژوهش آرگیل و همکاران (۱۹۸۹) با تحلیل عاملی فهرست شادکامی آکسفورد، هفت عامل به دست آمد که عبارتند از: شناخت مثبت، تعهد اجتماعی، خلق مثبت، احساس کنترل، سلامت بدنی، رضایت از خویشتن و هشیاری روانی که آلفای کرونباخ این عوامل از ۶۴/۰ تا ۸۴/۰ بود. در بررسی فرانسیس، براون، لستر و فلیپ (۱۹۹۸) آلفای کرونباخ ۹۲/۰ به دست آمده است. فرانسیس و همکاران (۱۹۹۸)در یک بررسی بین فرهنگی در کشورهای انگلیس، آمریکا، استرالیا و کانادا به ترتیب آلفای ۸۹/۰، ۹۰/۰، ۸۹/۰ و ۸۹/۰ را گزارش کردند.
در ایران این آزمون توسط علی‌پور و نوربالا (۱۳۷۸) ترجمه شده و درستی برگردان آن توسط هشت متخصص نیز تأیید شده است. روایی صوری پرسشنامه نیز به تأیید ده متخصص رسیدهاست. اعتبار آزمون در دانشجویان دانشگاه‌های علامه طباطبایی و شاهد به روش آلفای کرونباخ ۹۸/۰ و به روش تنصیف ۹۲/۰ و اعتبار بازآزمایی پس از سه هفته ۷۹/۰ محاسبه شده است. این آزمون روی ۱۰۱ دانشجوی مقطع کارشناسی (۶۲ زن و ۳۲ مرد) با میانگین سنی ۵/۲۲ با (دامنه ۳۹-۱۹) اجرا شد. بررسی همسانی درونی مواد پرسشنامه نشان داد که تمام مواد ۲۹ گانه آن، با نمره کل همبستگی بالایی دارند. آلفای کرونباخ ۹۲/۰ و اعتبار بازآزمایی پس از ۳ هفته ۷۹/۰ بود. تحلیل عاملی به استخراج ۵ عامل منجر شد که در مجموع ۱/۵۷ درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند (علی‌پور و نوربالا نیز با فرم کوتاه‌تر، اعتبار بازآزمایی را پس از ۸ ماه ۷۱/۰ گزارش کرده است (نقل از علی‌پور، نوربالا، ۱۳۷۸). در تحقیق خانزاده و همکاران (۱۳۸۵) نیز آلفای کرونباخ ۹۲/۰ به دست آمده است. در پژوهش عابدی و همکاران (۱۳۸۵) روایی هم‌زمان آن در یک نمونه ۷۲۷ نفری ۷۳/۰ بوده است. همچنین علی‌پور و آگاه‌هریس (۱۳۸۶) اعتبار پرسشنامه شادکامی آکسفورد را بررسی کردند که در این بررسی آلفای کرونباخ برای کل فهرست برابر با ۹۱/۰ بود. هادی‌نژاد و زارعی (۱۳۸۸) در پژوهش خود روی ۱۰۲۱ دانش‌آموز دبیرستانی (دختر و پسر) شهرهای استان زنجان در سال تحصیلی ۸۵ـ۸۴ به روش خوشه‌ای چند مرحله‌ای، ضریب همبستگی ۷۸/۰ را از طریق بازآزمایی با فاصله زمانی ۴ هفته، به دست آوردند. آلفای کرونباخ برای شاخص کل مقیاس در مرحله آزمون مجدد ۸۷/۰ بود.
حقیقی، خوش‌کنش، شکرکن، ییلاق و نیسی (۱۳۸۵) آلفای کرونباخ و تنصیف ۹۲/۰ را گزارش کردند. اعتبار سازه پرسشنامه نیز با همبسته کردن نمره شادکامی با عزت‌نفس، خوش‌بینی و سلامت عمومی تعیین شد که ضرایب اعتبار ۶۴/۰، ۵۱/۰ و ۵۶/۰ گزارش شده است.