پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی به روش واقعیت درمانی بر بهبود روابط صمیمیانه زوجین صورت گرفته است.

روش پژوهش شبه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل بوده است. جامعه مورد مطالعه، شامل زوج هایی است که به دلیل درگیری و تعارض به یکی از مراکز مشاوره ره آسا، آفتاب و بهزیستی رامسر مراجعه نمودند. تعداد 20 زوج از میان 50 زوج متقاضی به صورت تصادفی ساده، انتخاب شدند، آنگاه به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم گردیدند.

متغیروابسته صمیمیت زناشویی، با پرسشنامه هنجارشده صمیمیت زناشویی، قبل و پس از دوره درمان اندازه گیری شد. بعداز تأیید روایی جهت محاسبه پایایی آن از آلفای کرونباخ استفاده شد. مقیاس صمیمیت با ضریب آلفای 91/0 تا 97/0 از همسانی درونی بسیار عالی برخوردار بوده است. به منظور تحلیل داده ها و حذف اثر پیش آزمون، از تحلیل کوواریانس استفاده شد.

نتایج آماری نشان داد شیوه زوج درمانی به روش گلاسر، دربهبود روابط صمیمانه زوجین مؤثر نبوده است، اما این شیوه در از خود گذشتگی مؤثر بوده است.