پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی بر پرخاشگری دانشجویان با توجه به سبك دلبستگی آنها انجام شده است. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه آزاد واحد كرج بود كه در نیمسال تحصیلی 94-93 مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه گیری این پژوهش داوطلبانه با جایگزینی تصادفی بود. 231 نفر از دانشجویان پرسشنامه های پرخاشگری باس و پری (1992) و سبك دلبستگی هازن و شاور(1987) را تكمیل  كردند. 20 نفر كه نمرات دو یا سه سبك دلبستگی آنها باهم یكسان بود از نمونه خارج شدند. 211 نفر از دانشجویان كه نمره پرخاشگری آنها از نقطه برش 50% به بالا بودند، برای مراحل بعد انتخاب شدند. در مجموع 56 نفر با حذف 16 نفر باقی ماندند و در گروه های آزمایش و كنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. سپس مداخله گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. بعد از هشت جلسه پس آزمون و بعد از 2 ماه پیگیری نیز انجام شد. نتایج نشان داد كه اثر متقابل عوامل بین گروهی (آزمایش و كنترل) و درون گروهی (آزمون) در متغیر نمره كل پرخاشگری معنادار است. بدین معنی كه واقعیت درمانی توانسته بدون توجه به سبك دلبستگی دانشجویان میزان پرخاشگری را كاهش دهد. با در نظر گرفتن نقش مهم دلبستگی افراد در تأمین سلامت روانی و متأثر نمودن شیوه های رویاروئی با واقعیت و مسئولیت پذیری و هم چنین وجود ضعف این گونه از دانشجویان در تعاملات و روابط اجتماعی و آموزش چنین شیوه هایی امری بسیار لازم و ضروری محسوب می شود.