یکی از حوزه های مهم سلامت سالمندان  بعد روانی آن است که نیازمند توجه خاص به ویژه پیشگیری از اختلالاتی نظیر افسردگی، اضطراب و احساس یأس و ناامیدی در آنان و لزوم توجه به بهزیستی آنها است.

بنابراین پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی در بهزیستی سالمندان انجام گرفت.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه سالمندان مرد ساکن در مرکز ماندگاران شهراردبیل بود.

ابتدا پرسشنامه بهزیستی هیجانی، روانی و اجتماعی کییز و ماگیارمو توسط کلیه سالمندان تکمیل گردید و از بین سالمندانی که نمره برابر با یا بالاتر از نقطه برش در پرسشنامه کسب کرده بودند 30 نفر به طور تصادفی انتخاب و در دوگروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین گردیدند.

سپس برنامه واقعیت درمانی، طی هشت جلسه 90 دقیقه ای برای گروه آزمایش اجراگردید و گروه کنترل طی این مدت هیچ مداخله ای دریافت نکرد.

پس از پایان برنامه مداخله ای، پرسشنامه مجدداً برای هر دوگروه به عنوان پس آزمون اجراگردید. داده ها با استفاده از آزمون آماری کوواریانس مورد تحلیل و بررسی قرارگرفتند.

نتایج نشان دادند که واقعیت درمانی موجب افزایش بهزیستی هیجانی، روانی و اجتماعی سالمندان شده است. درنتیجه لزوم کاربست درمان های متمرکز بر مشکلات خلقی و عاطفی سالمندان به ویژه افزایش بهزیستی آنان ضروری می باشد.