اهداف: پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی برشادكامی سالمندان صورت گرفت. 

مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماری شامل سالمندان مرد مركز ماندگاران شهرستان اردبیل بود. با استفاده از ملاك های ورود و خروج، 50 نفر از سالمندان ارزیابی و از میان آنها،30 نفر واجد شرایط ورود به مطالعه شدند و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و كنترل قرارگرفتند. مقیاس شادكامی آكسفورد برای دو گروه آزمایش و كنترل اجراگردید. به منظور گردآوری داده ها، از پرسشنامه شادكامی آكسفورد (آرگیل، مارتین و گرسلند، 1989) استفاده شد. جلسات آموزش واقعیت درمانی برای گروه مداخله، به صورت هفته ای دوجلسه و به مدت  هشت جلسه برگزارشد و نیز پیگیری یك ماهه نیز صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مكرر انجام شد.

 یافته ها: نتایج نشان داد تفاوت میانگین نمرات شادكامی دوگروه معنی دار است و واقعیت درمانی، به صورت معنی دار موجب افزایش شادكامی سالمندان شد(P<0.05). همچنین، مقایسه نمرات میانگین پیش آزمون و پس آزمون در دوگروه، حاكی از افزایش نمرات شادكامی در تمامی خرده مقیاس ها در مقطع پس آزمون، با اختلاف معنی دار بود(p<0.001).

نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد واقعیت درمانی درافزایش مسئولیت پذیری و افزایش شادكامی سالمندان مفیداست. اجرای چنین جلسات گروهی دراقامتگاه ها و مراكز تجمع سالمندان توصیه می شود.