زمینه و هدف: باورهای خودکارآمدی پایه اصلی و محور انگیزه انسان محسوب می شوند که با عوامل شناختی و انگیزشی مختلفی نظیر تنظیم هیجانات مرتبط است. بنابراین، مطالعه حاضر باهدف تعیین تأثیر آموزش واقعیت درمانی گروهی برتنظیم هیجان و افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر انجام شد.

روش و مواد: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون-پس آزمون به همراه گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری این مطالعه را کلیه دانش آموزان دختر پایه نهم منطقه پنج استان تهران در سال تحصیلی 95-1394 تشکیل دادند. به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای چهار مدرسه برگزیده شد و ازطریق اجرای پرسشنامه های خودکارآمدی تحصیلی Sherer و پرسشنامه تنظیم هیجان Garnefski تعداد 60 نفر براساس پایین ترین نمره انتخاب و به طریق واگذاری تصادفی در دوگروه 30 نفری آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه 90 دقیقه ای آموزش واقعیت درمانی را دریافت کرد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-18 و با روش تحلیل کواریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند.

یافته ها: یافته ها نشان داد تفاوت معناداری درسطح (P<0/01) در میانگین (انحراف معیار) نمرات خودکارآمدی تحصیلی گروه آزمایش در پس آزمون 1/26(2/2) و پیگیری 2/26(2/2) و همچنین تنظیم هیجان در سطح (p<0/05) در پس آزمون 3/36(3/3) وجود داشت. اما میانگین نمرات تنظیم هیجان در مرحله پیگیری 8/34(1/2) معنادار نبود.

نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به دست آمده، می توان از آموزش واقعیت درمانی گروهی به عنوان روشی مناسب و مؤثر در افزایش خودکارآمدی تحصیلی و تنظیم هیجان دانش آموزان در مداخلات درمانی و بالینی استفاده نمود.