هدف از این پژوهش نیمه آزمایشی بررسی اثربخشی رویکرد درمانی واقعیت درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بر تعارض های زناشویی و بهزیستی اجتماعی بود.

25 نفر آزمودنی که شرایط ورود به پژوهش را داشتند و به صورت فراخوان به کلینیک درمانی مراجعه کرده بودند، باروش جایگزینی تصادفی در دوگروه آزمایشی و گروه کنترل قرارگرفتند. متغیرمستقل رویکرد واقعیت درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بود.

ابزارسنجش، پرسشنامه 54 پرسشی تعارض های زناشویی ثنایی و پرسشنامه بهزیستی اجتماعی صفاری نیا بود.

نتایج آزمون فریدمن برای پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری درمقایسه با گروه کنترل، نشان دادند که رویکرد واقعیت درمانی، به گونه ای کارآمدی تعارض های زناشویی را درمقایسه با گروه کنترل در زنان کاهش می دهد. هم چنین، باوجود آن که مداخله واقعیت درمانی بر بهزیستی اجتماعی آزمودنی ها اثربخشی نداشت، اما بردو زیرمقیاس پیوستگی اجتماعی و پذیرش اجتماعی، اثربخشی معنادارداشت.

نتایج پژوهش، مفهوم سازی و سنجش عملیاتی و دقیق تر زیرمقیاس های بهزیستی اجتماعی را پیشنهاد می کند.