دیوارکشی یعنی زمانیکه فردی خودش را از نظر هیجانی کاملا ساکت می‌کند و از هرگونه تعاملی با طرف مقابل خودداری می‌کند. وقتی فردی از چنین رفتاری استفاده می‌کند، اینطور به نظر می‌رسد، نادیده‌تان می‌گیرد، وانمود می‌کند شما اصلا وجود خارجی ندارید، و بسیارعصبانی است. در حقیقت اتفاقی که در این وضعیت در حال جریان است، پدیده‌ای است که به آن برانگیختگی فیزیولوژیکی منتشر یا به عبارت کوتاه‌تر طغیان هیجانی می‌گوییم.
چه تفاوتی بین دیوارکشی و قهرکردن وجود دارد؟
زمانیکه افراد مختلف در مورد چهارسوار مخرب آخرالزمانی اطلاع پیدا می‌کنند، این سئوال برایشان پیش می‌آید؛ چه تفاوتی بین قهرکردن و دیوارکشی وجود دارد؟ پاسخ این سئوال هم بله و هم خیر است. قطعا شباهت‌هایی بین دیوارکشی و قهرکردن وجود دارد، ولی تفاوت‌های اساسی هم بین این دو رفتار وجود دارد که با هم بررسی خواهیم کرد.
دیوارکشی یعنی زمانیکه فردی خودش را از نظر هیجانی کاملا ساکت می‌کند و از هرگونه تعاملی با طرف مقابل خودداری می‌کند. وقتی فردی از چنین رفتاری استفاده می‌کند، اینطور به نظر می‌رسد، نادیده‌تان می‌گیرد، وانمود می‌کند شما اصلا وجود خارجی ندارید، و بسیارعصبانی است. در حقیقت اتفاقی که در این وضعیت در حال جریان است، پدیده‌ای است که به آن برانگیختگی فیزیولوژیکی منتشر یا به عبارت کوتاه‌تر طغیان هیجانی می‌گوییم. در چنین شرایطی فرد آنقدر درگیر هیجان‌های متفاوت است که مغز نمی‌تواند عملکرد طبیعی خود را داشته باشد.
طغیان هیجانی، سیستم اخطاردهی بدنمان در رابطه با تهدید‌های ادراک شده است. این وضعیت زمانیکه خرس دنبالتان کرده است برایتان بسیار کمک‌کننده و مفید است، چون در چنین شرایطی مقدار زیادی آدرنالین وارد خونتان می‌شود تا توانایی فرار کردن از دست خرس را داشته باشید. وقتی با شریک عاطفی‌تان درگیر تعارض می‌شود، طغیان هیجانی می‌تواند باعث بدتر شدن وضعیتتان شود. زمانیکه یکی از شریک‌های عاطفی دیوارکشی می‌کند، در حقیقت واکنش " جنگ و گریز" از خودش نشان می‌دهد و این موضوع می‌تواند شامل انجام کارهای آگاهانه مثل اینکه فرد به خودش می‌گوید، " بهتر است دهنم را ببندم تا اوضاع را خراب‌تر نکنم"، یا شامل کارهایی باشد که چندان به انجام آن نیز آگاهی نداشته باشید.
قهرکردن بیشتر شبیه به بازی است که از بچگی زمانیکه همه اهداف را نادیده می‌گیرند و انگار که این اهداف وجود ندارد رفتار می‌کنند، است. قهرکردن نادیده گرفتن تعمدی حضور دیگری است. معمولا قهرکردن با قصد آسیب رساندن و اذیت کردن دیگری، برای برنده شدن تعارض استفاده می‌شود. اگر قهرکردن ادامه پیدا کند و طرف مقابل تلاش کند تا بخواهد رابطه را بازسازی کند، به نظر می‌رسد باعث دیوانه‌شدن و احساس بیچارگی فردی شود که مورد قهر شدن واقع شده است. قهرکردن هیچ رابطه به مدیریت تعارض ندارد.
دیوارکشی و قهرکردن خیلی شبیه به هم به نظر می‌رسند. هر دوی این رفتارها باعث عدم درگیری و تعامل با شریک عاطفی می‌شوند و در هر دو هیچ تعاملی به چشم نمی‌خورد. هر دوی این رفتارها می‌توانند باعث نا‌امیدی، و هر دو می‌توانند ناشی از طغیان هیجانی باشند. در صورتی که فردی هدف هر کدام از این دو رفتار باشد، احساس‌های ناخوشایند و دردناکی را تجربه خواهد کرد و همین مطلب می‌تواند باعث طغیان هیجانی فرد مخاطب نیز شود. این دو رفتار می‌توانند عوامل تشکیل‌دهنده یک فاجعه تمام‌عیار در تعارض باشند.
اما از طرفی دیوارکشی و قهرکردن با هم تفاوت‌هایی نیز دارند. همیشه وقتی در این مورد با مراجعینم صحبت می‌کنم، اینطور عنوان می‌کنم که این دو رفتار از نظر نیتی که پشت هر رفتاراست با هم تفاوت دارند. هدف از قهر کردن آسیب رساندن و اذیت کردن طرف مقابل است، ولی دیوارکشی معمولا در نتیجه طغیان هیجانی و به منظور مراقبت از خود انجام می‌شود. گاهی اوقات اینطور به نظر می‌رسد شریک عاطفی‌تان در حال انجام دادن هر دو کار با هم است، به همین دلیل تشخیص و تمایز گذاشتن بین این دو رفتار سخت خواهد شد. ولی خبر خوب این است که هر دو رفتار، راه حل یکسان و مشابهی دارند. حتی اگر شریک عاطفی‌تان تصمیم گرفت برای آزاردادن و اذیت کردنتان از قهر کردن استفاده کند، همچنان می‌تواند ناشی از طغیان هیجانی‌اش باشد. در صورتیکه مغز به صورت منطقی رفتار کند، قاعدتا نباید شریک عاطفی‌اش را نادیده بگیرد، چون نادیده گرفتن طرف مقابل به هیچ عنوان مسئله و مشکل را حل نمی‌کند.
خودآرام‌سازی پادزهر رفتار دیوارکشی است و در صورتی که درگیر طغیان هیجانی شدید می‌توانید به جای دیوارکشی از خودآرام‌سازی استفاده کنید. در چنین شرایطی می‌توانید زمانی را استراحت مشخص کنید تا اگر به چنین نقطه‌ای رسیدید فضایی برای آرام کردن خودتان در نظر بگیرید و خودتان را آرام کنید. وقتی آرام شدید، می‌توانید دوباره با هم تعامل داشته باشید.
اگر احساس می‌کنید شریک عاطفی‌تان بیشتر درگیر رفتار قهرکردن می‌شود، همچنان می‌توانید زمانی برای تنفس و فاصله‌گیری اعلام کنید، حتی اگر او به شما محل نگذارد و پاسخی ندهد. تلاش کنید چنین چیزی بگویید، " فکر کنم زمان خوبی هست که مقداری به خودمان زمان بدهیم. چرا 30 دقیقه برای آرام کردن خودمان زمان نگذاریم و دوباره بعد از 30 دقیقه با هم صحبت کنیم؟" کارِ خودتان را بکنید و سهم خودتان را انجام دهید حتی اگر طرف مقابلتان پاسخگو نبود. جدا شدن می‌تواند به شریک عاطفی‌تان کمک کند تا اگر درگیر طغیان هیجانی شده است، فضایی برای ارام کردن خودش داشته باشد. جدا شدن باعث می‌شود تا مغزمان از موقعیتی که درگیر آن هستیم جدا شود و به فضایی آرام‌تر برود. در چنین شرایطی، اعلام زمان استراحت و جدا شدن می‌تواند کمک تا خودتان و شریک عاطفی‌تان آرام‌تر شوید.
اگر احساس کردید بعد از اعلام وقفه و استراحت همچنان شریک عاطفی‌تان درگیر دیوارکشی است، حتما زوج‌درمانی را به عنوان قدم بعدی در نظر بگیرید. گاهی اوقات برای مدیریت کردن طغیان هیجانی نیازمند دریافت کمک از یک متخصص هستید تا بتوانید ارتباط موثرتر و بهتری در مورد نیازهاو احساس‌هایتان برقرار کنید. ممکن است در سطح زیرین طغیان عاطفی شریک عاطفی‌تان دلیل دیگری وجود داشته باشد.
لینک مقاله:
https://www.gottman.com/blog/stonewalling-vs-the-silent-treatment-are-they-the-same/