تحصیلات برای سلامت شناختی در طول زندگی بسیار مهم است

چکیده: تحقیقات جدید نشان می دهد که داشتن تحصیلات اثر بسیار ناچیزی به عنوان محافظت در برابر شروع افت شناختی در سنین بالاتر در زندگی دارد. ولی با این حال افزایش و ارتقای مهارتهای شناختی افراد در اوایل زندگی، می‌تواند نقطه‌ای که در آن سن زوال عقل می‌تواند شروع به تاثیر‌گذاری بر روی توانایی فرد برای مراقبت از خودش داشته باشد، را به تعویق بیاندازد.

وقت‌گذاشتن برای تحصیل در کودکی و در اوایل نوجوانی باعث افزایش فرصت های شغلی می‌شود و همین امر به تدریج حقوق بالاتری را برای فرد به همراه دارد. اما فوائد تحصیلات فقط به همین موارد محدود نمی‌شود، بلکه صرف زمان برای تحصیلات بر روی سلامتی و طول عمر نیز تاثیرات خاصی به همراه دارد.

تحلیل جدید متشر شده در مجله "علوم روانشناسی و منافع عمومی" (PSPI) نشان می‌دهد که گرچه داشتن تحصیلات دانشگاهی مانع بسیار مهمی برای بروز علائم نقائص شناختی مرتبط با سن است، اما این مطلب تاثیری در کاهش میزان شدت افت شناختی مرتبط با پیری ندارد. درعوض افرادی که در تحصیلات آکادمیک پیشرفت بیشتری داشته‌اند، بطور متوسط کارکرد شناختی بالاتری در جوانی و میانسالی دارند، بنابراین اثرات اولیه سالخوردگی بر مسائل شناختی کمتر مشهود بوده و شدید‌ترین ناتوانی‌ها دیرتر از آنچه درغیر اینصورت بروز می‌کند، خود را نشان می‌دهند.

الیوت ام تاکردراپ محقق دانشگاه تگزاس ،آستین و یکی از نویسندگان مقاله عنوان می‌کند: " میزان کل زمانی که افراد برای تحصیلات صرف می‌کنند با سطح میانگین کارکردهای شناختی آنها در طول بزرگسالی رابطه دارد، ولی این رابطه اثر محسوسی بر شدت افت شناختی مرتبط با سن در آنها ندارد." 

این نتایج این فرضیه قدیمی را که تحصیلات رسمی کودکان تا اوایل بزرگسالی بطور معناداری آنها را در برابر پیری شناختی محافظت می کند، تایید نمی‌کند. درعوض، نویسندگان نتیجه‌گیری می‌کنند که افرادی که تحصیلات بالاتری دارند، در سنین بالاتر نسبت به حداکثر کارکرد شناختی افت پیدا می‌کنند و به همین دلیل آنها می‌توانند دوره‌های طولانی‌تر از نقص شناختی را قبل از اینکه آنچه نویسندگان از آن بعنوان "آستانه عملکرد" یاد می‌کنند، نقطه ای که کاهش شناخت آن چنان آشکار می شود که در فعالیتهای روزمره تداخل ایجاد می کند، تجربه کنند. 

مارتین لاودن، همکار سابق موسسه کارولینسکا و دانشگاه استکهلم در سوئد و همکار فعلی دانشگاه گوتنبرگ معتقد است: "افراد از نظر افت عملکرد شناختی مرتبط با سن با هم تفاوت دارند، اما این تفاوت فردی با تحصیلات رابطه‌ای ندارد".

برای این مطالعه، محققان داده‌های تعداد زیادی از فراتحلیل‌ها و مطالعات هم‌گروهی انجام شده در دو دهه گذشته را بررسی کردند. گزارش جدید PSPI نتیجه‌گیریهای انجام شده در این مطالعات قبلی را ارزیابی می‌کند تا درک بهتری از این داشته باشد که چگونه دستاوردهای تحصیلی هم برسطح عملکرد و هم تغییرات کارکردهای شناختی در پیری و زوال تاثیر می‌گذارد.

اگرچه همچنان بعد از این تحلیل برخی مسائل با قطعیت مشخص نیستند، اما بر طبق نظر نویسندگان، تصویری کلی از چگونگی ارتباط تحصیل با افت شناختی و پیری به وضوح درحال ظهور است. در طول بزرگسالی، کارکرد شناختی در افرادی که به طور متوسط سالهای تحصیلی بیشتری دارند، بالاتر از کارکرد شناختی در افرادی است که سالهای تحصیل کمتری دارند.

این مطالعه بر اهمیت تحصیلات رسمی برای رشد شناختی در دوران کودکی، نوجوانی و اوایل بزرگسالی را تاکید می‌کند. به گفته محققان، آموزش دوران کودکی نه تنها در طول سالهای اشتغال، بلکه درتمام طول زندگی و سالخوردگی، پیامدهای مهمی در بهزیستی افراد و جوامع دارد. به گفته تاکردراب " این پیام ممکن است از اهمیت ویژه‌ای برای تصمیم‌گیری دولت‌ها مبنی بر چگونگی، زمان‌بندی و یا لزوم بازگشایی مدارس در خلال دوران همه‌گیری ویروس کرونا برخوردارد باشد. چنین تصمیماتی می تواند پیامد‌های زیادی برای دهه‌های آینده به همراه داشته باشد." 

نویسندگان ننیجه گرفتند که بهبود شرایطی که در دهه‌های اول زندگی، تحول و مراحل رشد را شکل می‌دهند به صورت بالقوه توان زیادی برای بهبود توانایی شناختی در نوجوانی و کاهش بار بر روی سلامت عمومی مرتبط با سالخوردگی شناختی و زوال عقل دارد.

لینک مقاله:
https://www.psychologicalscience.org/news/releases/schooling-for-cognitive-health.html