مطالعات ژنتیکی بر روی اختلالات دوقطبی و روانپریشی

پژوهشی جدید در دانمارک عوامل خطرساز ژنتیکی برای ابتلا به اختلالات دو قطبی و روانپریشی را در بین کسانی که به افسردگی مبتلا هستند را مشخص کرده است.

اختلال دوقطبی و اختلالات مربوط به تفکر مانند اسکیزوفرنی، اختلالات روانی بسیار جدی هستند که اغلب اثر بسیار زیادی بر زندگی فرد و به‌باشی او دارند. در بسیاری از موارد اختلالات دو قطبی و اسکیزوفرنی چندین سال بعد از شروع اختلال، تشخیص داده می‌شوند و این تاخیر در تشخیص اغلب موجب پیش آگهی های نامطلوب در مورد روند بیماری می‌شود.

 
هر چه این اختلالات در فرد زودتر تشخیص داده شود و بیماران زودتر درمان هدفمند را آغاز کنند، پیش آگهی آنها برای درمان نیز بهترخواهند بود. به همین دلیل  است که محققان، شناسایی عوامل خطر‌سازی را که در تشخیص صحیح و هر‌چه سریع‌تر این اختلالات به روانپزشکان کمک می‌کند را هدف قرار داده‌اند.

بسیاری از افرادی که اختلال دوقطبی یا سایکوز دارند در ابتدا با شکایت افسردگی به موسسات بهداشتی مراجعه می‌کنند. یک تیم پژوهشی، در پروژه روانپزشکی کشور دانمارک  iPSYCH مجموعه‌ای از داده‌های به دست آمده از ۱۶،۹۴۹ نفر بین سنین ۱۰ تا ۳۵ سال را که برای افسردگی تحت درمان قرار گرفته بودند، بررسی کردند.

“هدف ما از این تحقیق این بود که مشخص کنیم آیا عوامل ژنتیکی‌ای در افزایش خطر ابتلا به اختلال دوقطبی و یا روانپریشی در بین بیماران مبتلا به افسردگی وجود دارد یا خیر." بنا به گفته نویسنده اصلی این تحقیق دکتر کاترین موسلینر در مرکز ملی پژوهشهای ثبت شده، از نتایج این تحقیق می توان به طور بالقوه در مراکز بالینی به منظور مشخص کردن بیمارانی که باید به صورت دقیق‌تری مورد بررسی قرار بگیرند، استفاده کرد. 

نتایج این تحقیق در مجله روانپزشکی امریکا منتشر شده است.

یکی از موارد بررسی شده در این تحقیق این بود که آیا نمره کسب شده در آزمون عوامل خطرساز وراثتی برای اختلالات دوقطبی و اسکیزوفرنی می‌تواند به تشخیص بهتر بیماران مبتلا به افسردگی که در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این اختلالات هستند، کمکی کند. نمره کسب شده در آزمون عوامل خطرساز وراثتی در حقیقت نشان دهنده میزان خطر ابتلا به اختلالات در فرد است.

به گفته موسلینر: " آنچه متوجه شدیم این است که نمره آزمون عوامل خطر‌ساز وراثتی برای اختلال دو قطبی با افزایش خطر ابتلا به این اختلال ارتباط داشته و همچنین نمره عوامل خطر‌ساز وراثتی برای اختلال اسکیزوفرنی نیز با بالاتر بودن خطر ابتلا به این اختلال در میان افراد مبتلا به افسردگی ارتباط دارد." 

موسیلنر اشاره می‌کند که اگرچه بین این عوامل همبستگی وجود دارد، اما اندازه تاثیر عوامل خطر‌ساز وراثتی نسبتا ناچیز است. بنابر هشدار پروفسور سورن دینسن استرگارد، یکی دیگر از اعضا این تیم پژوهشی و عضو بخش پزشکی بالینی بیمارستان در دانشگاه آرهوس ، در هنگام تفسیر این نتایح باید دقت لازم به خرج داده شود.

" در حال حاضر، نمره عوامل خطرساز وراثتی نمی‌تواند در تشخیص زودهنگام اختلالات دوقطبی و روانپریشی استفاده شود، اما این به این معنی نیست که در آینده نیز شرایط به همین منوال خواهد بود. از طرف دیگر، پژوهش ما نشان می‌دهد که داشتن والدی که به اختلال دوقطبی یا روانپریشی مبتلا است پیش‌بین قوی‌ای برای ابتلا به این اختلالات پس از ابتلا به افسردگی است."

او اضافه می‌کند: " همین مطلب نشان می‌دهد که دریافت اطلاعات در مورد سابقه اختلالات روانی در خانواده افرادی که با افسردگی درگیر هستند، به عنوان بخشی از ارزیابی بالینی، چقدر حائذ اهمیت است."
منبع: دانشگاه آرهوس
لینک خبر:
https://psychcentral.com/news/2020/08/31/genetic-study-on-bipolar-disorder-and-psychosis-may-lead-to-earlier-diagnosis/159092.html