چرا بعد از رسيدن به دستاوردهایی که قبلا آنها را می خواستم احساس رضایت نمى كنم؟
بعد از رسیدن به اهدافمان، اهداف ما می میرند و تنها چیزی که به فعالیت های ما معنا مى دهد انسجام یک تصویر الهام بخش و انرژی بخش از آینده زندگی خودمان است که می خواهیم در آینده چه چیزهایی را بدست آوریم؟ و چه کارهایی قرار است انجام دهیم؟ و يا چگونه انسانى باشيم؟
طراحى اين تصوير يا چشم انداز زندگى به فعاليت هاى ما معنا می بخشد و چرایی انجام فعالیت هايمان را روشن می کند.ساختن زندگى بدون چشم انداز مثل ساختن پازل بدون دانستن تصوير كلى از آن است.