اضطراب تلاشی از سمت سیستم عصبی ماست برای جستجوی امنیت
 

آیا این مثالها ارتباطی با شما دارند؟

چند روز قبل مریم با علی قرار ملاقات دوستانه‌ای داشتند و همه چیز خیلی خوب پیش رفت و قرار دوستانه بسیار خوبی بود. اما علی‌رغم این قرار ملاقات خوب، چند روزی بود که علی با مریم تماس نگرفته بود، و با توجه به همین مطلب مریم به مدت چند ساعت اضطراب داشت. مدت زمانی که مریم از علی خبر نداشت، فقط دو روز بود، و در این دو روز دائم با خودش فکر می‌کرد که چه اشتباهی مرتکب شده است.

مهدی در ترس دائمی از این زندگی می‌کند، که ساناز که به تازگی با او رابطه عاطفی کرده است، به دلیلی او را ترک کند و دیگر از او خوشش نیاید. مهدی با هر چه ساناز می‌گوید موافقت می‌کند به دلیل اینکه می‌ترسد اگر با خواسته او مخالفتی کند، ساناز دیگر از او خوشش نیاید. مهدی امیدوار است که ساناز فقط با او قرار بگذارد و دوست دارد به او نشان دهد که در رابطه با او به انسان‌ها خوش می‌گذرد و او فردی بسیار آسان‌گیر است. 

رابطه عاطفی و اضطراب

این دو مثال با هم در یک نقطه مشترک هستند: اضطراب رابطه. دلیل‌های متفاوتی وجود دارند که انسان‌ها در روابط عاطفی و عاشقانه اضطراب را تجربه می‌کنند. گاهی اوقات به دلیل تجربه‌های آسیب‌زای روابط عاشقانه گذشته، و گاهی اوقات به نظر اینطور می‌رسد که گویی طوری برنامه‌ریزی شده‌ایم که از ابتدای روابط عاشقانه و عاطفی مضطرب و ترسان باشیم. 

مشکل‌های شما در روابط عاشقانه، عاملی ندارد که ربطی به نقص همیشگی و دائمی شما داشته باشد. اگر آسیب‌های رابطه‌ای را تجربه کرده باشید ( هر تجربه‌ی طاقت‌فرسا، دردناک، تکان‌دهنده، که به به عنوان " خطر " در سیستم عصبی‌مان ثبت شده باشد، فارغ از میزان بزرگی و یا کوچکی آن تجربه، آسیب به حساب می‌آید) آسیب‌پذیری و اضطراب شما در رابطه ممکن است بیانگر زخم‌های درمان‌ نشده‌تان باشند. تجربه‌های آسیب‌زا باعث گوش‌به زنگ بودن بیش از اندازه ما می‌شوند و اضطراب تلاش سیستم عصبی ماست برای برقرار کردن تعادل از دست رفته و جستجوی امنیتی که به ظاهر در خطر قرار گرفته است. 

حرکت به سمت جلو

برداشتن این قدم‌ها می‌تواند وضعیت اضطرابتان را بهتر کند:

• دور و برتان را از افرادی که از نظر هیجانی و احساسی امن هستند، پر کنید. امنیت در حضور، زبان بدن، و " انرژی" این افراد احساس می‌شود. دور و بر افراد از نظر هیجانی امن بودن کمکتان می‌کند تا سیستم عصبی‌تان را تنظیم کنید. وقتی روابط عاطفی دارید، بر اینکه وقتی در کنار این فرد هستید چه احساسی دارید، تمرکز کنید. آیا به اندازه کافی برای اینکه خودتان باشید، احساس امنیت می‌کنید؟
• آنچه می‌خواهید و یا نیاز دارید را درخواست کنید. در مورد ترجیحاتتان، امید‌ها و انتظارهایتان صحبت کنید. بسیاری از ما به دلیل ترس و یا اینکه اساسا برایمانن سخت است از آنچه نیاز داریم صحبت نمی‌کنیم. این مطلب از منظر فردی که در مورد آسیب آگاه است و اطلاعات درستی دارد، کاملا قابل درک است و به هیچ وجه خجالت‌آور و شرم‌آور نیست، بلکه باید آنها را بررسی کرد. آیا در رابطه با اینکه وقتی غمگین و یا خشمگین هستید، هیجانتان را بروز دهید، راحت هستید؟ اگر شریکتان ناراحت باشد، شما نیز احساس سختی و معذب بودن می‌کنید و دوست دارید از هر تعاملی با او خودداری کنید؟ آیا می‌توانید نیازها و انتظارهایتان را بدون ترس ابراز کنید؟ تفاوت‌های فردی قدرتمندی که ریشه در تجربه‌های گذشته، شیوه بزرگ شدن در کودکی، استاندارد‌های فرهنگی  و بسیاری از عوامل دیگر دارند، باعث می‌شود تا پاسخ به این سئوالها هم متفاوت باشند. 
• درد ناشی از روابط گذشته را در اتاق درمان و با درمانگری حاذق بررسی کنید تا تجربه‌های روابط عاطفی کنونی‌تان را تحت تاثیر قرار ندهند. گاهی اوقات ارزش یک رابطه خودش را وقتی رابطه تمام شد نشان می‌‌دهد. این دقیقا فرصتی برای یادگیری، رشد، و شکستن الگویی است که قبل از این نمی‌توانستیم آنرا بشکنیم. هر کسی که ما دوستش داریم دقیقا همان فرد مورد نظرمان که 100% می‌خواستیم نیست. گاهی اوقات برایمان سخت است که مسیرمان را عوض کنیم. درسهای زیادی وجود دارند که از سرخوردگی‌ها، دل شکستگی‌ها و خیانت‌ها می‌توانیم بگیریم.
• تلاش کنید تا قضاوت نکنید. اگر تمایل دارید تا خودتان و یا شرایطتتان را تغییر دهید، نگرش بدون قضاوت نقطه شروع خوبی است. اگر به خودتان با شفقت نگاه کنید، آیا درک بهتری از خودتان نخواهید داشت؟ تغییر در لحظه‌های کوچک و بسیار گذرای آگاهی و تصمیم آگاهانه برای انتخاب‌های متفاوت به وجود می‌آید.
• هویت خودتان را حفظ کنید. سرگرمی‌ها، دوستان، کار، خانواده و بسیاری از چیزهای دیگری که دارید را وقتی با شخص جدیدی ملاقات می‌کنید فراموش نکنید. ما خواهان صمیمیت در رابطه هستیم و به آن نیاز داریم، ولی نباید ضرورت تعادل را فراموش کنیم. صمیمیت بیش از اندازه باعث نوعی آمیزش و هم‌جوشی می‌شود که به صورت بالقوه ممکن است باعث گم کردن خودتان شود. در طرف مقابل، بیش از اندازه جدا بودن نیز باعث ایجاد فاصله و عدم وجود ارتباط می‌شود.
• تلاش کنید تا خشنود کردن دیگران را به حداقل برسانید. رها کردن خودمان برای تایید گرفتن از دیگران نشانه‌ای از مجموعه واکنش‌های آسیب محور است، که تملق و یا چاپلوسی نیز گفته می‌شود. چنین شیوه برخوردی واکنشی معمول و رایج به آسیب‌های دوران کودکی است. ممکن است در دوران کودکی اگر نه گفتن برایتان سخت بوده است، از تعارض خودداری می‌کرده‌اید، یا معمولا چیزهایی که دیگران دوست داشته‌اند بشنوند را می‌گفته‌اید، استفاده از چنین مکانیزمی را تجربه کرده باشید.
• نسبت به تنهایی و معنایی که برایتان دارد ذهن‌آگاه باشید. گاهی اوقات تنهایی ربطی به بودن و یا نبودن در کنار دیگران ندارد، بلکه به عدم وجود ارتباط عاطفی و هیجانی با دیگران مربوط است. چنین مطلبی می‌تواند در کودکی اگر احساس نادیده گرفته شدن داشته‌اید، شروع شود. همچنین در بزرگسالی نیز پس از ضربه عاطفی ویژه‌ای که برایتان بسیار مهم بوده است، می‌تواند شروع شود. آسیب می‌تواند باعث شود تا نسبت به برقراری رابطه با دیگران عقب‌نشینی کنیم تا از دردهای احتمالی در آینده خودداری کنیم.  صمیمیت هیجانی به این معنی است که می‌توانید روی وجود شخصی برای حمایت، رابطه، دوست داشتن و دوست داشته شدن، دیده شدن و درک شدن حساب باز کنید. به این سئوال‌ها فکر کنید: چه کسی در حال حاضر در زندگی به شما رسیدگی می‌کند؟ اگر هیچ کسی نیست، خودتان به خودتان رسیدگی کنید. با احساس‌ها، نیازها و حال و هوای درونی‌تان همنوا باشید. به آنها با کنجکاوی و شفقت خوش‌آمد بگویید. سپس قدم‌های کوچکی برای برقراری رابطه با دیگران بردارید. 

روابط عاطفی و عاشقانه می‌تواند عاملی برای تحریک اضطرابتان باشد و معمولا در زیر چنین واکنشی آسیب‌هایی وجود دارند. شفقت‌ورزی کردن با خودتان و داشتن بیشن بهتری نسبت به اضطراب، کمکتان می‌کند تا در دنیای روابط عاطفی بهتر مسیر‌یابی کنید. 

https://www.gottman.com/blog/dating-anxiety-how-to-move-forward/

[کپی برداری و نقل تمام یا قسمتی از این مطلب به هر شکل (از جمله برای همه نشریه ها، وبلاگ ها و سایت های اینترنتی) بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: سایت انتخاب بهتر” ممنوع است و شامل پیگیرد قضایی می شود]